بررسی ارتباط آلل ها و هاپلوتیپ های hla-a,-b,-drb1 دربیماران مبتلابه لوسمی میلوئیدی حاد (aml) در شهر کرمان

مقدمه: سیستم hla نقش کلیدی در فرار سلول های سرطانی از سیستم ایمنی ایفا می کند. aml سرطان رده میلوئیدی سلول های خونی است که با رشد سریع و انباشت سلول های سفید غیرطبیعی در مغز استخوان و اختلال در تولید سلول های طبیعی خون شناخته می شود. مطالعات متعددی در سراسر جهان ارتباطaml با آلل های hla را بررسی نموده اند. اینکه آیا داشتن آلل خاصی در بیماران موجب شود که در برابر عوامل سرطان زا مقاومت کمتری نشان دهند و یا نتوانند سلول سرطانی را تشخیص داده وعلیه آن واکنش نشان دهند وبالعکس آللی آیا وجو دارد که بتواند در برابر عوامل سرطان زا بدن را محافظت کند ویا سلول های سرطانی را بهتر تشخیص دهد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین آلل های hla-a,-b,-drb1 و بیماریaml در استان کرمان، ایران، انجام شد. علت انتخاب این استان افزایش فراوانی بدخیمی های هماتولویک در این استان بود. مواد و روش ها: آلل های hla-a,-b,-drb1 با استفاده از روش مولکولی pcr-ssp، در 33 بیمار aml و 270 نفر گروه شاهد سالم غیر مرتبط با بیماران در استان کرمان، ایران بررسی گردید. یافته ها: دراین بررسی فراوانی آلل hla-a*11 در بیماران مبتلا بهaml 19 مورد (8/28 درصد) و در جامعه کنترل سالم 92 مورد (17 درصد) بود که با 02/0p-value=، 97/1or= و51/3-10/1 ) = 95%)ci نشان دهنده وجود ارتباط مثبت معنی دار بین حضور این آلل و بیماری aml می باشد. نکته جالب دیگری که دراین مطالعه مورد بررسی قرار گرفت افزایش فراوانی آلل hla-a*11 در میان جمعیت استان کرمان در مقایسه با آمارهای مطالعات تحقیقات دیگر بود. براساس آمار منتشر شده فراوانی این آلل در جمعیت مورد بررسی مرکز رویان 65/8 درصد، درجمعیت مورد بررسی سازمان انتقال خون 8/10 درصد ودر جمعیت مورد بررسی بیمارستان شریعتی 41/10 درصد بود که در مقایسه با فراوانی 10/17 درصدی مطالعه اخیر خود بیانگر افزایش فراوانی محسوسی این آلل در جمعیت کرمانی است و شاید باتوجه به ارتباط بدست آمده میان فراوانی آلل hla-a*11درمیان بیماران aml بتوان به نوعی افزایش بدخیمی های این شهر را از این طریق نیز بررسی کرد. نتیجه گیری: در مطالعه اخیر آلل hla-a*11 در بیماران aml دارای فراوانی معنی دار بیشتر نسبت به جامعه کنترل سالم بود از این رو ممکن است وجود hla-a*11 در بیماران aml فاکتور مستعد کننده ژنتیکی برای ابتلا به این بیماری باشد. علاوه بر این فراوانی آلل hla-a*11درمیان جمعیت کرمانی نسبت به جوامع دیگر افزایش محسوس داشت و ممکن است که یکی ازدلایل شیوع نسبتا بالا بدخیمی های هماتولوژیک در این منطقه باشد.